Waterviolier

Dit is een prachtige zuurstofplant, zowel onder als boven water. Onder het wateroppervlak heeft deze wijd vertakte bladeren welke een mooi gezicht geven in een heldere vijver. De wit- tot lila-gele bloemen zijn een lust voor het oog en steken zo rond mei-juni de kop op. Een aantal van deze vijverplanten bij elkaar kan een schitterend zicht zijn in uw vijver! Doordat deze plant in de winter ook groen blijft is het een belangrijke zuurstofleverancier voor in de winter daar deze dan nog steeds zijn zuurstof producerende werk uitvoert. Net als Waterranonkel heeft Waterviolier een belangrijke functie bij de bescherming van visbroed en amfibieën zoals kikkers en salamanders in de vijver. Deze vinden een goede schuilplek tussen de dichte bladeren van deze zuurstofplanten.

Waterviolier komt van nature in heel Europa voor en kan prima overleven als de zomer een keer wat droger is. Verlanding is voor deze waterplant geen probleem maar de bloemen worden in dat geval niet gevormd. Wel heeft het plantje veel last van eutrofiëring; een teveel aan voornamelijk nitraat kan deze plant niet heel goed aan. Fosfaat is daarentegen geen probleem.

In het wild groeit deze plant ondiep, in kalkarm water wat rijk is aan ijzer en niet al te warm wordt. Licht stromend water is prima, de zuurstofproductie verloopt dan zelfs beter dan bij stilstaand water. Het is wel belangrijk dat het water niet te zuur is. De plant zal dan gaan verslijmen en de takjes zullen zwakker worden en uiteindelijk afbreken.